تاسف

تلخ‌ترین اعترافی که باید بنویسم این است که هنوز مسئولان ما جامعه را نمی‌شناسند.فهم مسئولان از مردم و جامعه، همان نمایش تلویزیون دروغی ماست که از صندوق‌های رای نشان میدهد که جمعیت هر لحظه انبوه‌تر می‌شود.نمایش مردمی که ساعت‌ها در صف می‌ایستند و به این در صف ماندن افتخار می‌کنند.و مدام از یک حماسه بزرگ نام می بریم صفحه یک روزنامه‌های شنبه گذشته را نگاه کنید! تیتر اکثر روزنامه ها چه رابطه‌ای با واقعیت جامعه دارد؟ تلخ است این رویداد. خدا کند مسئولان این سکوت فراتر از فریاد مردم را بشنوند .بشنوند نه مثل همیشه که حکایت از جنس در و دروازه است، بلکه به گوش گیرند و هوشیار شوندتا این تغییر رقم نخورد هرچه کنیم خودمان را فریب داده‌ایم واقعیت را ببنید باید به مردم برگردیم. باید نه فریاد، نه گفته‌ها که ناگفته‌هایشان را هم بشنویمتکرار می‌کنم که این تلخ‌ترین لحظاتی است که تجربه می‌کنم. امیدواریم این سیلی سنگین همه ما را بیدار و هوشیار کند. نوشته شده در یکشنبه دهم تیر ۱۴۰۳ساعت 23:3 توسط وفا| بخوانید, ...ادامه مطلب